عکس از: حسین حائری اردکانی

مصطفی هاتفی اردکانی : هر سال با نزدیک شدن ماه محرم، ماه عزاداری اباعبدالله، مردم چرخاب منتظر رسیدن دومین روز از ماه محرم هستند. اهالی چرخاب در این روز هر کجا که باشند خود را به حسینیه می‌رسانند؛ چه آن‌هایی که در محله هستند، چه آن‌هایی که رفته‌اند و در دیگر نقاط شهر یا کشور زندگی می‌کنند. همه یک دغدغه در سر دارند رسیدن به سر قرار، یعنی صبح روز دوم. همه می‌آیند برای برپایی خیمه‌ی امام حسین (ع) به قولی برای بالا بردن پوش حسینیه. بنابر روایات و نقل قول‌ها در چنین روزی یعنی دومین روز از ماه محرم حضرت امام حسین (ع) وارد صحرای کربلا شدند و خیمه‌های خود را بر افراشتند.

پوش حسینیه چرخاب:

پوشی است پارچه‌ای از جنس پنبه متشکل از 5 تکه منقوش با قدمت 113 سال. نقوشی که بر این پوش نقش بسته است عبارتند از:

درخت سرو که در فرهنگ ایران نماد سرسبزی، پایداری و مقاومت است و در مذهب شیعه نماد حضرت عباس (ع) است که توسط دو فرشته محافظت می‌شود.

نقش شیر و خورشید: نقشی است اسطوره‌ای و مقدس در فرهنگ ایران. تا قبل از اسلام خورشید نماد مهر و گرمی و روشنایی بوده و شیر نماد قدرت که همیشه شمشیر به دست همراه خورشید بوده و از او محافظت می‌کرده. بعد از اسلام خورشید نماد حضرت پیامبر (ص) و شیر نماد حضرت علی (ع) و شمشیر همان ذوالفقار است که به طور کلی شیر و خورشید نماد تشیع بوده و می‌باشد.

نقش درختی که در فرهنگ و اساطیر ایرانی به درخت زندگی معروف بوده که توسط دو شیر و خورشید محافظت می‌شده که این هم در فرهنگ شیعه نماد شجره‌ای است که همان اهل بیت پیامبر (ع) می‌باشد.

این پوش زیبا هر ساله در دومین روز از ماه محرم طی مراسم زیبا و خاص به‌همت مردم محل 5 تکه‌اش به هم وصل شده و با قرار دادن تیرهای چوبی در زیر آن همراه با چاوشی‌خوانی و فریاد یا حسین با دل‌های حاجت‌مند و چشم‌هایی اشک‌آلود برافراشته می‌شوند و صبح روز سیزدهم نیز به همین صورت پوش به پایین آورده شده، بسته بندی و به اتاق حسینیه منتقل می‌شود تا سال دیگر و محرمی دیگر و روز دومی دیگر.